Celem projektu było zaprojektowanie chemii powierzchni aktywowanych włókien i tkanin węglowych, w taki sposób aby mogły zostać zastosowane jako: (i) skuteczne sorbenty groźnych substancji lotnych (m.in. formaldehydu i broni chemicznej), (ii) materiały fotoaktywne do zastosowań fotokatalitycznych oraz (iii) materiały elektrodowe do produkcji wydajnych superkondensatorów. Kluczem do zastosowania tkanin węglowych w wyżej wymienionych obszarach okazała się być. m.in. odpowiednia porowatość i chemia powierzchni, w szczególności obecność ultramikroporów (czyli porów o rozmiarach poniżej 0,7 nm) oraz obecność odpowiednich powierzchniowych grup funkcyjnych. W sposób szczególny skupiono się na możliwości wprowadzenia na powierzchnię materiałów węglowych siarki i azotu, jako kluczowych, oprócz zawsze obecnego tlenu, heteroatomów. Dzięki przeprowadzonym badaniom opublikowano szereg prac naukowych dotyczących wpływu różnych schematów modyfikacji powierzchni na właściwości adsorpcyjne, fotokatalityczne i elektrochemiczne tak zmodyfikowanych aktywowanych włókien węglowych
Wyniki przeprowadzonych badań stanowią punkt wyjścia dalszych wspólnych przedsięwzięć naukowych naukowców z Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej oraz The City College of New York.
