Głównym celem projektu była synteza magnetycznych hydrożeli (zwanych także ferrożelami) opartych na odpowiednio sfunkcjonalizowanych nano- i mikrocząstkach magnetycznych z zachowaniem dwóch kluczowych cech: biokompatybilności i możliwości ich wstrzyknięcia, tak aby mogły zostać finalnie użyte w zastosowaniach biomedycznych, w szczególności tych związanych z regeneracją tkankową. Obecność cząstek magnetycznych sprawiła, iż właściwości magnetyczne hydrożeli mogły być zdalnie i bezdotykowo kontrolowane przy użyciu zewnętrznego pola magnetycznego. Jednocześnie odpowiednia funkcjonalizacja powierzchni modulowała właściwości mechaniczne tychże hydrożeli na skutek obecności specyficznych oddziaływań pomiędzy sfunkcjonalizowaną powierzchnią magnetycznych cząstek a hydrożelem.
W wyniku realizacji projektu otrzymano różnego typu magnetyczne hydrożele domieszkowane zarówno nanocząsteczkami jak i mikrocząsteczkami żelaza. Przeprowadzone w ramach projektu badania pokazały jak niezwykle istotną rolę pełni odpowiednia funkcjonalizacja powierzchni żelaza. Były to pierwsze tak szeroko zakrojone badania o charakterze zarówno eksperymentalnym jak i teoretycznym, które miały na celu dokładny opis oddziaływań pomiędzy powierzchnią magnetycznych cząstek żelaza a różnymi hydrożelami (m.in. alginianowymi i supramolekularnymi) oraz ocenę wpływu tych oddziaływań na końcowe właściwości magnetycznych hydrożeli.
Wyniki tych badań stanowią punkt wyjścia dalszych wspólnych przedsięwzięć naukowych naukowców z Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej oraz Universidad de Granada.
